Agostino Agazzari (1578—1640) pochodził z rodziny arystokratycznej, był uczniem Viadany, działał w Rzymie i Sienie. Jako duchowny i muzyk związany z kościołem, pisał msze, motety i koncerty kościelne, był też autorem monografii muzyki kościelnej (La muska ecclesiastica) i traktatu na temat praktyki basu generalnego, przyczyniając się do konsolidacji stile nuovo. Jako kompozytor kontynuował styl palestrinowski. Domenico Mazzocchi (1592—1665), również ksiądz, był dutoremMusiche sacre e morali i Sacrae concertationes, a także madrygałów.
W dziejach muzyki zapisał się jako pierwszy wybitny kompozytor operowy szkoły rzymskiej. W przedmowach i posło-wiach do swoich dzieł Mazzocchi umieszczał cenne dla późniejszych badaczy wskazówki wykonawcze, w nich znajdują się takie terminy muzyczne, jak crescendo, diminuendo, forte, piano itp. Musiche sacre e morali zajmują pośrednie miejsce między kantatą a oratorium. Niektóre dzieła Mazzocchiego, wykonywane w jednej z rzymskich sal modłów, wywierały ogromne wrażenie na publiczności (podczas wykonania Maddaleny pentita słuchacze zanosili się od płaczu).
