George Crumb (ur. 1929) studiował m. in. u Blachera i pisał zrazu utwory eklektyczne (m. in. Kwartet smyczkowy, Sonata na wiolonczelę solo). Dopiero z końcem lat sześćdziesiątych nawiązał do poczynań awangardy europejskiej, zwłaszcza aleatorycznych i improwizacyjnych, zwracając na siebie uwagę kilkoma znakomitymi utworami (Echoes II na orkiestrę, 1967, Madrigals II i IV oraz Makrokosmos na fortepian — zbiór 24 utworów fantastycznych według znaków Zodiaku, w 2 zeszytach, 1972— —1973).
W swoich dziełach Crumb łączy różne elementy nowych technik w bardzo indywidualną syntezę. W niektórych jego utworach wielką rolę odgrywają cytaty historyczne (aż do XIII-wiecznego organum) i brzmienia wzorowane na muzyce egzotycznej. Nowe jest też pojęcie czasu u Crumba, wyzwolone z metryczności, dowolne, niemal improwizacyjne.
Leave a Reply