Haendel zainteresował się najpierw operą. Poznał ją bardzo wcześnie, mając lat 18, gdy w Hamburgu zaczął działać jako skrzypek i kapelmistrz. Tu napisał swoje pierwsze cztery opery, z nich zachowała się tylko Almira (1705). Po dwu latach tworzy swoją pierwszą operę włoską, Rodrigo. W pierwszej operze pisanej dla teatru w Londynie (Rinaldo, 1711) Haendel nawiązuje do stylu opery neapolitańskiej, którą najpełniej reprezentował A. Scarlatti. Z biegiem czasu kompozytor przejmował impulsy od innych współczesnych twórców operowych (Leonardo Vinci, Bononcini), w Londynie lansował włoski styl operowy, lubiany przez wąskie stosunkowo grono znawców, reprezentujących wyższe warstwy społeczne.
Haendel napisał w sumie około 50 oper, , wszystkie w guście tych czasów, do tekstów różnych autorów (też do P. Metastasia), na ., ogół wszakże dramaturgicznie są to utwory przypadkowe i niepewne. Pewne i piękne są natomiast arie pisane dla słynnych śpiewaczek i śpiewaków, brawurowe w swojej popisowości, pełne wyrazu. Z oper Haendla na szczególną uwagę zasługują: Rinaldo (1711), Juliusz Cezar (1724), Tamerlan (1724), Rodelinda (1725), Ezio (1732, do tekstu Metastasia), Orlando (1733) i Kserkses (1738). Patetyczne opery Haendla musiały ustąpić naporowi oper satyrycznych, lżejszych — typu beggar’s opera.
