Kompozytorem, który przyczynił się do podniesienia muzyki francuskiej do rangi ideału kulturowego, obowiązującego później w Europie, był Francois Couperin (1668—1733), zwany też Couperinem Wielkim. Był on wybitnym organistą i nauczycielem książąt na dworze francuskim. W ostatnich latach życia wycofał się z oficjalnego życia muzycznego. Pisał dzieła wokalne, kameralne, klawesynowe i organowe, zarówno kościelne jak świeckie. Jego znaczenie w historii muzyki opiera się na suitowo ujętych (ordres), bogato zdobionych miniaturach instrumentalnych Pièces de clavecin (4 tomy: 1713, 1716, 1722 i 1730).
Charakterystyczne dla kompozytora są tytuły utworów, odnoszące się do ludzi, zwierząt, sytuacji i stanów ducha, stanowiące istną panoramę ówczesnego życia i społeczeństwa. Pełen ozdobników, rokokowy styl Cou-perina zachwycał zarówno J. S. Bacha, jak i kompozytorów XX wieku (Debussy. Ravel. Strawiński). Haendel nie wahał się całych fragmentów Couperina wpisywać do swoich dzieł. Bogata ornamentyka klawesynowych dzieł Couperina wiązała się z możliwościami instrumentu o bardzo krótkim, szybko zamierającym dźwięku. Couperin wydał podręcznik L’Art de toucher le clavecin (1716), który miał wielki wpływ na twórczość klawesynową jego epoki.
Leave a Reply