Frese ob aldi

Rzymianin Girolamo Frescobaldi (1583—1643), śpiewak i klawesynista, organista kościoła św. Piotra, wielka sława w tym zakresie, był jednym z najwcześniejszych mistrzów samodzielnej muzyki instrumentalnej. Był —jak jemu współcześni — zwo­lennikiem jedno tematyczności (ricercare), choć w formach typu canzony wykazywał tendencje wręcz przeciwne. Pisał też toccaty, capriccia i organowe utwory kościelne ujęte w zbiorze Fiori musicali. Poznał w czasie podróży w służbie możnych niderlandz­ką i angielską muzykę instrumentalną. Był mistrzem kontrapunktu i wirtuozem w zakresie różnych technik służących pogłębieniu wyrazu (durezze i stravaganze), troszczył się nie o prawidłowość w prowadzeniu głosów, lecz o intensywność ekspresji, którą trudno nie nazwać subiektywną.

 

Z punktu widzenia ewolucji muzyki można go nazwać manierystą największego formatu; nie tworzył nowych form, lecz przejmował już zastane, udoskonalając ich konstrukcję i pogłębiając wyraz. Największe osiągnię­cia miał na polu formy toccatowej. Toccata Frescobaldiego składała się z wielkiej ilości przeważnie bardzo zwięźle uformowanych części (przy wielokrotnych zmianach tem­pa); po raz pierwszy też mówi kompozytor — w przedmowie do zbioru Toccate e Partite(l6l4—16) — o swobodzie wykonawczej, obejmującej przede wszystkim zmia­ny tempa.

Kochani, jestem instruktorem tańca nie tylko z zawodu lecz także z prawdziwej, głębokiej pasji. Z całą pewnością wielu z Was kocha tę formę wyrażania siebie jednak zdaję sobie sprawę, że są wśród Was również tacy, którzy traktują go tylko jako chwilową formę rozrywki w wolny weekend. To właśnie te osoby chciałbym zachęcić do zagłębienia się w temat i odszukania w tańcu głębszego sensu. Taniec bowiem to piękny sposób na rozładowanie i wyrażenie rozmaitych emocji.