Jednym z najpopularniejszych kompozytorów swojego czasu (lata dwudzieste zwłaszcza) był George Gershwin (1898—1937). W ciągu piętnastu lat napisał dwadzieścia kilka rewii muzycznych, wydając równocześnie potężne ilości piosenek. W r. 1924 komponuje słynną Błękitną rapsodię, w r. 1925 — Koncert fortepianowy f-moll. W r. 1928 wyjechał do Paryża, a później do Wiednia. Tam pisze popularną fantazję Amerykanin w Paryżu. Największym osiągnięciem twórczym Gershwina jest jego opera murzyńska Porgy and Bess (1935).
Przez ostatnie lata życia pisał głównie muzykę filmową. Twórczość Gershwina przejawia niewielkie wpływy jazzu i skłania się silnie ku muzyce symfonicznej i scenicznej. Niektóre jego tematy są natomiast bardzo cenione przez improwizatorów jazzowych. Światową popularność kompozytor zdobył przede wszystkim dzięki swym rozrywkowym kompozycjom symfonicznym i drobnym przebojom, a w historii muzyki zajmuje trwałe miejsce jako autor Porgy and Bess. Ambicja napisania wielkiej opery murzyńskiej znalazła w tym dziele faktyczne spełnienie. Gershwin ujawnia się w nim jako wysokiej klasy dramaturg muzyczny o ogromnej sile inspiracji, we fragmentach orkiestrowych czuje się poten- cjalnego wielkiego symfonika, a w partiach chóralnych — muzyka umiejącego odtworzyć klimat pieśni murzyńskich. Gershwin należy — obok Jana Straussa i Offenbacha — do najznakomitszych kompozytorów tzw. lekkiej muzyki.
