La serva padrona Pergolesego nie była operą w właściwym słowa tego znaczeniu. Dla tego rodzaju przedstawień z muzyką posługiwano się innym określeniem: intermezzo. Historia tej formy sięga drugiej połowy XVI wieku. W XVII wieku treścią intermezzów (czy: intermediów) były sceny z mitologii (jak w operach), ale z biegiem czasu zaczęły w nich przeważać elementy komiczne. W klasycystycznych francuskich tragediach lirycznych intermedia były wstawkami baletowymi. Z czasem elementy komiczne zaczęły dominować nawet w niektórych operach seria. We Włoszech dominował typ intermezza burleskowego (sceny buffo).
W końcu intermezza stały się formami samodzielnymi. Warto podkreślić, że sama La serva padrona była w oryginalnym wydaniu wstawką buffo do opery seria // Prigioniero superbo, ale jej urok był tak wielki, że zupełnie zapomniano ojej pierwotnej funkcji wstawki buffo i dzieło to stało się tworem odrębnym, otwierającym drogę sukcesom gatunku opera buffa.
