Kagel

Interesującą osobowością w nowej muzyce jest Mauricio Kagel (ur. 1931 ), pochodzący z Buenos Aires, zamieszkały w Kolonii. Kagel interesował się muzyką od najwcześniej­szych lat, ucząc się prywatnie gry na fortepianie i wiolonczeli, harmonii i dyrygowania. Od 1949 r. działał w Buenos Aires jako muzyk zespołu i dyrygent Agrupación Nueva Música, jako muzyk filmowy i teatralny. W 1957 r. przenosi się na stałe do Kolonii, gdzie działa nieprzerwanie, bulwersując niemal każdym nowym utworem nawet naj­bardziej wyrobioną publiczność muzyczną. Z jego dzieł na uwagę zasługują: Sekstet smyczkowy (1953), Anagrama na 4 wokalne głosy solowe, chór mówiony i zespół kameralny (1958), Heterofonia na wielką orkiestrę symfoniczną (1961), Match na 2 wiolonczele i perkusję (1964).

 

W Diaphonie na chór, orkiestrę i 2 projektory (1964) Kagel zaprezentował nowy wariant utworu chóralno-symfonicznego, stosując diapo­zytywy i projekcje filmowe jako materiał notacyjno-muzyczny (a zarazem uzupełniają­cy wrażenie odnoszone przy słuchaniu utworu). Nowsze dzieła Kagla: Kwartet smycz­kowy, Acustica na dźwięki instrumentalne i elektroniczne, antyopera Staatstheater (1970) i Variété, spektakl koncertowy dla aktorów i muzyków (1977).

Kochani, jestem instruktorem tańca nie tylko z zawodu lecz także z prawdziwej, głębokiej pasji. Z całą pewnością wielu z Was kocha tę formę wyrażania siebie jednak zdaję sobie sprawę, że są wśród Was również tacy, którzy traktują go tylko jako chwilową formę rozrywki w wolny weekend. To właśnie te osoby chciałbym zachęcić do zagłębienia się w temat i odszukania w tańcu głębszego sensu. Taniec bowiem to piękny sposób na rozładowanie i wyrażenie rozmaitych emocji.