Steffano Landi (ok. 1590—1639) był kapelmistrzem kościelnym w Padwie, później działał w Rzymie. Był jednym z najznakomitszych twórców I połowy XVII wieku, wybitnym przedstawicielem opery rzymskiej i współtwórcą formy kantaty. Pisał także madrygały, arie i psalmy. Autor wspomnianych już przedtem dzieł scenicznych i mszy a cappella, Luigi Rossi (1598—1653), wsławił się jako twórca wystawionej w Paryżu opery Le mariage d’Orphée et d’Euridice (1647). Rossi był też znakomitym kompozy Scena z opery S. Alessio S. Landiego torem muzyki kościelnej (około 100 kantat, oratorium Giuseppe) i śpiewakiem. Pierwszą operę hiszpańską napisał Juan Hidalgo (ok. 1612—1685) do tekstu Calderona (Celos aun del aire matan, 1662).
W Hiszpanii kultywowano też formę opery rodzimej — zarzuela (od miejscowości w pobliżu Madrytu), była ona czymś w rodzaju lekkiej opery komicznej z wieloma wstawkami tanecznymi. Sama nazwa „opera” pojawiła się dopiero w r. 1681 (we Francji, wprowadzona przez C. F. Mćnestriera).
