W r. 1637 dwaj rzymianie, poeta i kompozytor Ferrari i muzyk Manelli,otworzyli w Wenecji scenę operową. Dotychczas opery wystawiane były jako uroczyste przedstawienia na dworach rządzących książąt i w pałacach możnych. Odtąd opera stała się interesem, znakomitym zresztą, gdy zdobywała powodzenie; aby jednak opera mogła prosperować i przynosić dochód,należało przede wszystkim zmienić treść akcji scenicznej. Miejsce tematów pastoralnych i mitologicznych zajęły tematy dawnych opowieści bohaterskich lub brane z historii Grecji czy Rzymu.
Obok Monteverdiego wybitnymi przedstawicielami opery weneckiej byli: Francesco Manelli (1595—1667), śpiewak, autor kantat i opery Andromeda (1637), Benedetto Ferrari (1597—1681), poeta i muzyk, autor opery Armida do własnego libretta, oraz Francesco Cavalli. Szkołę wenecką reprezentuje ponadto Giovanni Legrenzi (1626—1690), autor oratoriów i kościelnych concerti musicali, motetów, kantat i sonat. Napisał 17 oper, w których wcześnie wprowadza schemat arii da capo.
