Giovanni Battista Pergolesi (Pergolese 1710— 1736) studiował przypuszczalnie w Neapolu. W muzyce znany jest właściwie jako autor jednej opery: La serva padrona (Służąca panią, opera buffa, 1733), jakkolwiek napisał jeszcze inne opery, a także szereg sonat instrumentalnych, mszy, oratoriów, motetów, kantat i arii. Z innych oper Pergolesego wymienić trzeba przede wszystkim Adriano in Siria i L’Olimpiade. Dzieła jego tak bardzo przypadły do gustu współczesnym, że po śmierci kompozytora (był bardzo słabego zdrowia i zmarł w wieku lat 26) nie tylko wyszukiwano jego utwory (co w tych czasach należało do rzadkości), ale i replagiowano je, tzn. podstawiano własne utwory jako Pergolesego, dla uzyskania powodzenia scenicznego wykonania.
Pergolesi był talentem niebywałym, kompozytorem obdarzonym absolutną pewnością w charakteryzowaniu postaci i akcji i wielką inwencją melodyczną, której znakomitym przykładem jest również jego kompozycja kościelna Stabat Mater na sopran, alt, smyczki i organy. Był twórcą tzw. śpiewnego allegro (przypisywanego J. Ch. Bachowi). Zmarł w klasztorze koło Neapolu, nie mając pojęcia o tym, że dzieła jego będą przynosiły teatrom takie sukcesy i że po 16 latach stanie się argumentem w walce o prymat opery buffa (buffoniści kontra antybuffoniści).
