Polonez jest to polski reprezentacyjny taniec. Geneza tańca ma swoje korzenie bardzo głęboko, był to pierwszy taniec pochodzenia ludowego, pieszy taniec. Początkowo tańczono go jedynie wśród ludu, w pierwszym znanym chmielowym pierwowzorze. Pochodzi z drugiej połowy szesnastego wieku i początku siedemnastego. Nieco później dopiero przyjął się na magnackich dworach. Zazwyczaj tańczono poloneza na rozpoczęcie balów, kontynuowane jest to do dzisiaj. Taniec ten podkreśla uroczysty charakter ceremoniałów. Polonez w różnych częściach Polski jest znany pod przeróżnymi nazwami. Są to: taniec polski, chodzony, pieszy, łażony, wolny, powolny, okrągły, starodawny, staroświecki, chmielowy, gęsi, wielki. Polonez jest tańcem w metrum trzy czwarte. Jest to bardzo uroczysty taniec, w którym ważna jest nie tylko gracja naszych ruchów ale też posuwiste ruchy oraz powtarzający się schemat rytmiczny, ósemkowy, z dwoma szesnastkami na pierwszej miary. Tempo, w jakim tańczony jest polonez jest wolne, raczej umiarkowane.
Polonez
