Prelud chorałowy

Na podłożu melodii chorałowej tworzono na organach kompozycje, które określano mianem preludu chorałowego. Prelud chorałowy wywodzi się z praktyki organistów, którzy rozpoczynali nim wspólny śpiew chorałowy w kościele. Z czasem forma ta zyskała na autonomii, wypracowano jej kunsztowne zasady i utworzono różne jej gatunki. W zależności od sposobu wykorzystania chorału przybierała ona różne postaci. Czasem na tle swobodnych harmonii przedstawiano melodie w bardzo bogato zdobionej wersji. Niekiedy fragmenty znanej melodii chorału służyły do kształtowania tematów improwizacyjnie ujmowanych fug. W jeszcze innych przypadkach melodii chorałowej przedstawianej w postaci długich wartości rytmicznych towarzyszyły jej własne fragmenty.

 

W końcu uprawiano też wariacje zbudowane na melodiach chora­łowych. Formę tę kultywowano szczególnie chętnie i różnorodnie w okresie baroku. Wybitnymi przedstawicielami preludu chorałowego byli Pachelbel, Buxtehude i J. S. Bach, który tworzył jej najwspanialsze przykłady.

Kochani, jestem instruktorem tańca nie tylko z zawodu lecz także z prawdziwej, głębokiej pasji. Z całą pewnością wielu z Was kocha tę formę wyrażania siebie jednak zdaję sobie sprawę, że są wśród Was również tacy, którzy traktują go tylko jako chwilową formę rozrywki w wolny weekend. To właśnie te osoby chciałbym zachęcić do zagłębienia się w temat i odszukania w tańcu głębszego sensu. Taniec bowiem to piękny sposób na rozładowanie i wyrażenie rozmaitych emocji.