Około r. 1945 rozwinął się w Ameryce styl zwany rhythm and blues, na który złożyły się elementy bluesa i jazzu. Zrazu była to muzyka taneczna, uderzająca swoją głośnością, uporczywym rytmem, bezwzględnie wzmacniana przez urządzenia elektryczne. Z pewnością styl ten łączy się z pośpiechem i hałasem życia w wielkich miastach, przytłaczających swoją innością czarnych przybyszów wiejskich, którzy podczas II wojny światowej w miastach szukali zajęcia. Popularna muzyka amerykańska zawsze była odbiciem społecznej i ekonomicznej rzeczywistości. Biali muzycy przekształcili rhythm and blues w rock, gdy czarni wytworzyli z niego z czasem charakterystyczną soul musie, której teksty z reguły mówią o smutku i nieszczęściu. Typowa dla stylu rhythm and blues obsada jest identyczna z małymi zespołami jazzowymi, do których dołącza się głos wokalny.
Rhythm and blues
