Nowe pojmowanie faktury muzycznej i czasu wprowadzili Terry Riley i Steve Reich. Terry Mitchell Riley (ur. 1935) występował jako pianista i saksofonista w kabaretach Paryża i Skandynawii; w r. 1970 został w San Francisco uczniem Pandit Pran Natha, za którym udał się do Indii, by studiować tam autentyczną muzykę hinduską. Pisze kompozycje instrumentalne z udziałem taśmy magnetofonowej, np. Ear Piece na 2 fortepiany i 5 magnetofonów, Poppy Nogoodand the Phantom Band na saksofon sopranowy i taśmę (1968) i balet Genesis „70.
Steve Reich (ur. 1936) kształcił się pod kierunkiem Milhauda i Beria w Oakland (w Kalifornii), pracował w Tape Music Center w San Francisco, później przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie zbudował własne studio muzyki elektronicznej. W Afryce i na wyspie Bali studiował tamtejszą muzykę. Jak La Monte Young i Riley pisał utwory oparte na elementarnych powtórzeniach ostinato-wych, które zmieniając się bardzo wolno w toku powtarzanej muzyki, tworzyły rytmiczne i dźwiękowe continua o niemal niezmiennym charakterze ogólnym. Jest autorem utworów instrumentalnych z taśmą, często na dowolne instrumenty.
Leave a Reply