Taniec rytualny towarzyszył ceremoniom religijnym. Pomysł narodził się w Hiszpanii. Z tamtego okresu pochodzą tańce przed świętym sakramentem, w dniu Bożego ciała. Takie ceremonie odbywały się w kościołach w Toledo, Walencji i Sewilli. Taniec jaki wykonywano nazywany był farsas santasy piadosas co oznacza obchody święte i pobożne. Były to wczesne jeszcze odmiany intermezzo, które wystawiano w kościołach i klasztorach. Fenomenem para liturgii rytualnej stał się taniec przed Świętym Sakramentem. Dlaczego? Na początku chór chłopięcy z katedry w Sewilli odgrywał regularnie spektakl przed świętym sakramentem, jednak arcybiskup Don Jaime de Palafax chciał tego zabronić. Aby się ratować, chłopcy wraz z dyrygentem pojechali do Rzymu, przedstawili papieżowi Eugeniuszowi IV swój taniec i otrzymali pozwolenie na wykonywanie go ceremonialnie, ponownie przedłużono je w tysiąc czterysta trzydziestym dziewiątym roku. Całość jest odgrywana do dziś, właśnie w Sewilli, w czasie obchodów Bożego Ciała.
Taniec rytualny
