Tartini

Na początku XVIII wieku pojawia się we Włoszech szereg wybitnych indywidual­ności, którym przewodzi genialny skrzypek, pedagog i kompozytor Giuseppe Tartini (1692-1770). Tartini udoskonalił swoją grę do ówczesnych granic możli­wości; wykształcony wszechstronnie, sam założył w Padwie akademię muzyczną, gdzie uczył gry skrzypcowej i kompozycji. Był autorem aż 135 koncertów skrzypco­wych, wielkiej ilości koncertów wiolonczelowych, około 50 sonat triowych i 200 sonat skrzypcowych, wśród których w pamięci potomnych pozostała na długo słynna Sonata g-moll „z trylem diabelskim”. Wielkie znaczenie ma jego L’arte de arco, cykl 50 wirtuozowskich wariacji na temat Corellego.Jako jeden z pierwszych był autorem kwartetów smyczkowych. Był także wybitnym teoretykiem muzyki: w r. 1714 odkrył zjawisko tzw. tonów kombinacyjnych, w akustycznych podsta­wach szukał wyjaśnień dla harmonii, zajmował się problemami kontrapunktu i — ważnych w owym czasie — ozdobników muzycznych. Jako pedagog miał wielu wybitnych uczniów z Nardinim i Pugnanim na czele. Pisał też muzykę na inne instrumenty oraz muzykę religijną.